تاریخچه توسعه تخته های موج سواری

در اوایل سال 1778، کاپیتان جی کوک، کاشف بریتانیایی، چنین فعالیت هایی را در میان ساکنان محلی جزایر هاوایی دیده بود. پس از سال 1908 موج سواری به برخی از کشورهای اروپایی و آمریکایی گسترش یافت. پس از سال 1960 به آسیا گسترش یافت. موج سواری در یکی دو دهه گذشته بسیار توسعه یافته است.مسابقات موج سواری در مقیاس بزرگدر سواحل آمریکای شمالی، پرو، هاوایی، آفریقای جنوبی و شرق استرالیا برگزار شده است.

موج سواری توسط امواج تامین می شود و باید در ساحلی که باد و امواج وجود دارد انجام شود. ارتفاع امواج باید حدود 1 متر باشد و حداقل آن نباید کمتر از 30 سانتی متر باشد. جزایر هاوایی دارای امواج مناسب برای موج سواری در تمام طول سال هستند. به خصوص در زمستان یا بهار، امواجی از شمال اقیانوس آرام می آیند. ارتفاع این امواج به 4 متر می رسد و به ورزشکاران اجازه می دهد تا ارتفاعی بیش از 800 متر را سر بخورند. بنابراین، جزایر هاوایی همیشه مرکز موج سواری جهان بوده است.

اولینتخته های موج سواریاستفاده شده حدود 5 متر طول و 50 تا 60 کیلوگرم وزن داشتند. پس از جنگ جهانی دوم، تخته های پلاستیکی فوم ظاهر شد و شکل تخته ها بهبود یافت. تخته های موج سواری که امروزه مورد استفاده قرار می گیرند 1.5 تا 2.7 متر طول، حدود 60 سانتی متر عرض و 7 تا 10 سانتی متر ضخامت دارند. آنها سبک و مسطح هستند، در انتهای جلو و عقب کمی باریکتر هستند و دارای یک باله دم تثبیت کننده در پشت و پایین هستند. به منظور افزایش اصطکاک، یک لایه بیرونی مومی نیز روی سطح تخته پوشانده می شود. وزن تمام تخته های موج سواری تنها 11 تا 26 کیلوگرم است.

چند ساختار موجدار در جلوی بال‌های نهنگ عنبر وجود دارد که به این غول کمک می‌کند تا در آب با ظرافت و نرمی به جلو حرکت کند. این ساختار به کاهش کشش کمک می‌کند و به نهنگ عنبر کمک می‌کند تا جریان آب را بگیرد و اطمینان حاصل کند که علی‌رغم اندازه‌اش می‌تواند به سرعت حرکت کند. با الهام از این،تخته موج سواریسازنده Fluid Earth یک تخته موج سواری منحصر به فرد با قسمت جلوی موجدار تولید کرد.